|
اینجا همه چی درهمه
از بودن در این وب سایت لذت ببرید دوستان عزیز
|
|||||||||||||||
|
یک شنبه 14 ارديبهشت 1393برچسب:گیاهانیکه هوای خانه را تصفیه میکنند,گیاهان کاهش وزن,گشنیز,برگ کنگرفرنگی,یونجه,داروهای گیاهی کاهنده کلسترول,ریش,گزنه,گون,اشواگاندت,چای سبز,جنسینگ سیبری,گیاهان انرژی زا,ادویه ها,عصاره دانه انگور,گیاهانی که سلولهای سرطانی را از بین میرند,گیاهان دارویی,انواع خواص گیاهان دارویی,داروی گیاهی,, :: 1:44 :: نويسنده : amir
گیاهانی که سلول های سرطانی را از بین می برد
نتایج تحقیقات متعدد نشان می دهد برخی از گیاهان در درمان سرطان موثر است.اگر بیماری شما سرطان تشخیص داده شده است، با پزشک خود درباره استفاده از گیاهان دارویی مشورت کنید.به نقل از سایت «Readers Digest» همه سلول های سرطانی شبیه به هم نیست. سرطان ممکن است روی هر عضوی از بدن تاثیر بگذارد. سلول ها در یک قسمت از بدن جهش پیدا می کند و از کنترل خارج می شود و در قسمت های دیگر پخش می شود.تقریباً همه سلول های سرطانی رشد سریعی دارد اما درمان آن به نوع سرطان، مرحله بیماری و قسمتی از بدن که درگیر بیماری است، ارتباط دارد، برخی از انواع سرطان ها تنها از طریق شیمی درمانی یا دارو درمان می شود، در حالی که برخی از انواع آن به جراحی، پرتودرمانی، شیمی درمانی یا هر دو نیاز پیدا می کند. در این زمینه محققان روی گیاهان زیادی مطالعه و تاثیر آن ها را روی بهبود سرطان بررسی کرده اند.محققان امیدوارند که بتوانند از گیاهان برای درمان سرطان بیشتر از گذشته بهره بگیرند.در ادامه مطلب به برخی از این گیاهان اشاره می کنیم. گیاهان انرژی زا
گیاهان انرژی زا، علاوه بر ایجاد انرژی، سلامت و تعادل سیستم دفاعی بدن را نیز بهبود می بخشد. داروهای گیاهی کاهنده کلسترول
برای ثابت نگه داشتن وزن، از گیاهان کاهش دهنده کلسترول استفاده کنید. البته ناگفته نماند، علاوه بر مصرف گیاهان، اتخاذ یک برنامه غذایی کم چرب نیز مهم است. گیاهان کاهش دهنده وزن
برای کاهش وزن باید غذای کمتری مصرف کنید، هفته ای ۳بار یا بیشتر به فعالیت جسمی بپردازید. همچنین مصرف گیاهان باعث تسریع روند سوخت و ساز، تنظیم میزان قند خون و سم زدایی از بدن می شود که به کاهش وزن کمک می کند. گیاهانی که هوای خانه را تصفیه می کنندگیاهانی که هوای خانه را تصفیه می کنند جالب است بدانید، برخی از گیاهان علاوه بر زیبایی، هوای خانه شما را نیز تمیز و تصفیه می کنند. چه کمکی می کند: شاخ و برگ های متراکم و به هم فشرده این گیاه در جذب فرمالدئید نقش موثری دارند. فرمالدئید، یکی از رایج ترین آلوده کننده های داخلی خانه است که از رنگ های ترکیبی یا رزین های کفپوش ها متصاعد می شود. چه کمکی می کند: این گیاه که تقریبا در بیشتر روزهای سال گلدار است، هوا را از مواد سمی VOCبنزن، مواد سرطان زای موجود در رنگ ها، واکس های مبلمان و چوب و پولیش ها تمیز می کند. این گیاه زیبا همچنین استون را نیز که توسط چسب ها، پاک کننده ها و وسایل الکترونیک متصاعد می شود را نیز جذب می کند. چه کمکی می کند: این گیاه زیبا، آمونیاک موجود در هوا را که برای دستگاه تنفسی انسان بسیار مضر است را جذب و از بین می برد. همچنین، عناصر مضر موجود در پاک کننده ها، منسوجات و رنگ ها را نیز از بین می برد. چه کمکی می کند: این گیاه در از بین بردن ماده شیمیایی فرمالدئید بسیار موثر است. این ماده در چسب ها، چوب های فشرده همچون کابینت ها، چوب های چندلایه و اسباب و مبلمان خانه یافت می شود. هچنین می تواند مواد سمی همچون جیوه و آرسنیک را نیز در خاک از بین ببرد. چه کمکی می کند: این گیاه شمشیری به کم شدن میزان دی اکسید کربن موجود در هوا کمک می کند. همچنین فرمالدئید و بنزن هوا را نیز از بین می برد. چه کمکی می کند: این گیاه نیز فرمالدئید و همچنین مونوکسید کربن و بنزن موجود در هوا را از بین می برد. سعی کنید یکی از این گلدان ها را در ورودی یا بالای جاکفشی جلوی در خانه قرار دهید. در این مکان دود اگزوز ماشین ها تجمع بیشتری دارند و ممکن است وارد فضای داخل خانه شود. چه کمکی می کند: گیاه بگونیا در جذب و از بین بردن بنزن و مواد شیمیایی متصاعد از تولوئن که در بسیاری از چسب های مایع و برخی واکس ها موجود هستند، نقش بسیار موثری دارد. چه کمکی می کند: دراسینا با برگ های لبه قرمز، گازهای منتشره از زیلن، ترى كلرواتيلن و فرمالدئید را کنترل می کند که از لاک و جلادهنده ها، سیلر و روغن جلا متصاعد می شوند. این گیاه برای افرادی که خیلی در مورد باغبانی اطلاعات ندارند گزینه مناسبی است. این گیاه برگ های پوشش دهنده علف مانند و آویزان دارد و بسیار سریع رشد می کند. این گیاه با برگ های بلند سبز و سفید در تابستان گل های ستاره ای سفید و زیبا می دهد. اگر این گیاه دور از نور باشد برگ هایش سریع بلند می شوند و زیبایی آن را از بین می برند.
http://ice-popup.ir/ref:91
http://ice-popup.ir/user/signup/ref:91
شنبه 13 ارديبهشت 1393برچسب:جنستات الصباغین,ثعلب,توسکا,توس,تمشک,ترشک,تاجریزی سیاه,تاجریزی پیچ,تاج الملوک,تاتوره,پیچک صحرایی,پونه,پنج انگشت,بومادران,بولاغ اوتی,بنفشه معطر,بنفشه سه رنگ,بلادون,انواع گیاهان دارویی,انواع خواص گیاهان دارویی,گیاهان دارویی,دارو ,خواص گیاهان دارویی,خواص داروی گیاهی,, :: 19:36 :: نويسنده : amir
بلادون نام‌هاي ديگر: شاهيبزك و .... مشخصات ظاهري: بلادون، گياهي است پايا و به ارتفاع 1 تا 5/1 متر كه ريشه‌ي دراز، منشعب، ضخيم، گوشتدار و به رنگ حنايي دارد. ساقه‌ي آن استوانه، پوشيده از تار و در انتها داراي تقسيمات دوتايي يا سه تايي است. برگهاي منفرد با دمبرگ كوتاه، بيضي شكل و نوك تيز دارد. اين گياه، گل‌هايي درشت و به وضع منفرد در كناره برگها دارد. كاسه‌ي گل آن پايا است بطوري كه پس از ظاهر شدن ميوه نيز قسمتي از آن را فرا مي‌گيرد. ميوه‌ي آن، سته به بزرگي يك گيلاس است و در آغاز سبز رنگ مي‌باشد ولي پس از رسيدن به تدريج قرمز و سياه رنگ مي‌گردد. خواص: از بلادون در موارد زير استفاده درماني به عمل ميآيد: تشنج-آسم-سياه سرفه-صرع-بي‌اختياري دفع ادرار-سرعت انزال-دردهاي معدي-يبوست-بواسير-درياگرفتگي-سرگيجه-قولنج‌هاي كبدي و كليوي-اسپاسم واژن و ... محل رويش: بلادون معمولاً در مكان‌هاي مرطوب و سايه‌دار و يا در محل عاري از درخت جنگل‌ها، و يا در زمين‌هاي آهكي رشد ميكند. در 500 متري گردنه حيران-گيلان و ... يافت مي‌شود. توجه: مصرف بلادون در برخي افراد عوارض شديد ايجاد ميكند. بنابراين مصرف آن زير نظر پزشك ضروري است. .........................................................................................
بنفشه سه رنگ
مشخصات ظاهري: بنفشه سه رنگ، گياهي است علفي و يك ساله كه ساقه‌ي زاويه دار، به رنگ سبز مايل به زرد و به طول 15 تا 25 سانتيمتر دارد. ريشه‌اش بوي نسبتاً مطبوع و طمعي تلخ و لعابي دارد. برگهاي آن متناوب، عاري از دمبگر، بيضوي با دندانه‌هاي فاصله دار و شامل دو زائده با بريدگيهاي عميق است. گلهاي آن كوچك، به رنگ زرد روشن با لكه‌ي بنفش است. خواص: از بنفشه سه رنگ در موارد زير استفاده درماني به عمل ميآيد: زياد كردن عرق-اخلاط-تصفيه خون-جوش‌هاي صورت-بيماري‌هاي پوستي-اگزما-تب خال-كهير- زرد زخم-جوش و كورك و .... محل رويش: اين گياه بيشتر در نواحي شمال ايران و در برخي از جنگل‌ها يافت مي‌شود. ......................................................................................... بنفشه معطر نام‌هاي ديگر: بنفشه-بنفشه ايراني-بنفسج. مشخصات ظاهري: بنفشه معطر، گياهي است علفي، پايا و داراي برگ‌هايي است كه معمولا از محل مشتركي در ناحيه يقه خارج مي‌گردند. برگهاي آن معمولاً به شكل قلب، داراي دمبرگ دراز و واقع برروي سطح زمين است. در كناره دمبرگ آن، جوانه‌هاي جانبي ظاهر مي‌گردد. گلهاي آن منفرد، زيبا، به رنگ بنفش و به ندرت سفيد يا گلي است. دمگل‌هاي دراز گل، كه ازبين دمبرگ‌ها منشأ مي‌گيرند، قبل از منتهي شدن به گل، حالت خميده شبيه عصا پيدا مي‌نمايد. ميوه‌ي آن، پوشينه، كروي، پوشيده از كرك و محتوي دانه‌هايي به رنگ زرد با لكه سفيد است. خواص: از بنفشه معطر در موارد زير استفاده درماني به عمل ميآيد: اخلاط-زياد كردن-عرق-گريپ-برونشيت‌هاي حاد-گلودرد-نزله‌هاي مزمن-سرخك-مخملك-بيماري‌هاي سينه-التهاب دستگاه هاضمه، كليه و مثانه-زكام-سياه سرفه-ورم چشم-تحريكات روده و ... محل رويش: بنفشه معطر در اكثر مناطق ايران به خصوص در كوهستان‌ها و در سايه درختان مي‌رويد. اين نوع بنفشه بيشتر در منطقه البرز، رودبار و ... ديده مي‌شود. ......................................................................................... بولاغ اوتي نام‌هاي ديگر: علف چشمه-آب تره-قره العين-حرف الماء مشخصات ظاهري: بولاغ اوتي، گياهي است علفي و پايا كه معمولا ضخيم و گوشت داراست. برگهاي آن متناوب، گوشتدار، مركب از 3 تا 9 قطعه نامنظم، به رنگ سبز تيره و عاري از كرك است. در قسمت انتهايي ساقه‌ي آن، گلهاي سفيد رنگي، مجتمع به شكل خوشه ظاهر مي‌شود كه از پس آميزش، هر يك به ميوه‌اي به صورت خورجين و به طول 2 تا 5/2 سانتيمتر تبديل مي‌گردند. دانه‌ي آن، قهوه‌اي رنگ، مدور و واقع در دو رديف در داخل ميوه است. خواص: از بولاغ اوتي علاوه بر اينكه به طور خام در سالاد و يا سبزي خوردن با غذاها استفاده مي‌شود، در موارد زير نيز مورد استفاده قرار مي‌گيرد: زياد كردن ادرار-قندخون-گواتر-زياد كردن اشتها-تصفيه خون-تقويت معده-تب-دردهاي عصبي-نزله‌هاي ششي مزمن-برونشيت‌هاي مزمن-آب آوردن انساج-رماتيسم-نقرس-عدم امكان دفع ادرار-بيماري‌هاي كليه، طحال و كبد-خارش‌هاي مهبلي- اگزما و ... محل رويش: بولاغ اوتي معمولا در چشمه‌ها، مجاري باريك آبها و نواحي مردابي مي‌رويد و در اكثر نواحي ايران از جمله آذربايجان، گيلان، شيراز، بوشهر، سيستان و بلوچستان و ... يافت مي‌شود. ......................................................................................... بومادران نام‌هاي ديگر: ام الف ورقه-حزنبل مشخصات ظاهري: بومادران گياهي است پايا، به ارتفاع 20 تا 90 سانتيمتر و حتي بيشتر كه برگ‌هايي بدون دمبرگ، دراز، پوشيده از كرك و منقسم به بريدگيهاي بسيار باريك دارد. كاپيتول‌هاي كوچك و متعدد آن كه به طول 4 تا 8 ميليمتر و به عرض 2 تا 5 ميليمتر مي‌باشد وضع مجتمع به صورت گل آذين ديهيم، در قسمتهاي انتهايي ساقه دارد. در هر كاپيتول آن، دو نوع گل، يكي زبانه‌اي و سفيد رنگ، واقع در حاشيه گل آذين و ديگري لوله‌اي و واقع در ناحيه وسط، ديده مي‌شود. از همه‌ي قسمتهاي گياه مزبور بوي قوي به مشام مي‌رسد. خواص: از بومادران در موارد زير استفاده درماني به عمل ميآيد: زياد كردن اشتها-بندآوردن خون-زخم‌ها-اختلالات قاعدگي-بي‌خوابي-اخلاط خوني-صرع-بواسير-قولنج‌ةاي كبدي و كليوي، نفخ-ضعف قلب-ترشحات مهبلي و ... محل رويش: بومادران بيشتر به طور خودرو در دشت‌ها، كنار جاده‌ها و نواحي كوهستان رشد ميكند. بومادران در مناطقي مانند: جنگل گلستان-اروميه-تبريز-البرز و ... يافت مي‌شود. ......................................................................................... پنج انگشت
نام‌هاي ديگر: فلفل بري-فلفل بياباني-فنجكش مشخصات ظاهري: پنج انگشت، درختچه‌اي است زيبا، به ارتفاع 5/1 تا 2 متر كه برگهاي زودافت، پنجه‌اي و منقسم به 5 تا 7 برگچه نوك تيز و پوشيده از كرك‌هاي پنبه‌اي در سطح تحتاني پهنك دارد به طوري كه رنگ سبز تيره سطح فوقاني پهنك برگ و رنگ تقريباً سفيد تحتاني آن،ظاهر كاملاً مشخص به گياه مي‌دهد. گلهاي آن زيبا، به رنگ آبي مايل به بنفش و مجتمع به صورت سنبله دراز با ظاهر مطبق برروي يك پايه مشترك است. ميوه‌ي آن شفت و داراي برون بر سخت و مقاوم مي‌باشد. خواص: از پنج انگشت در مواردي نظير: زياد كردن اشتها-زياد كردن ادرار-تشنج و ... استفاده درماني به عمل ميآيد. محل رويش: بندرعباس-خليج فارس-كازرون-خرمشهر-كرج-خراسان-البرز ......................................................................................... پونه
مشخصات ظاهري: پونه، گياهي است علفي، پايا و داراي ساقه‌اي با ظاهر تقريباً استوانه‌اي، به ارتفاع 10 تا 55 سانتيمتر كه برگ‌هايي بيضوي و نوك تيز، با دندانه‌هاي ظريف و يا عاري از آن دارد. از كليه قسمتهاي گياه بويي تند به مشام مي‌رسد. گلهاي به صورت دسته‌هاي فراهم در كناره برگهاي طول محور ساقه، (در ماههاي تير تا مهر) ظاهر مي‌شود كه رنگ گلي روشن يا مايل به بنفش دارد. ميوه‌ي آن چهار فندقه است. خواص: پونه حاوي آنتي بيوتيك طبيعي مي‌باشد به همين خاطر براي رفع بيماري‌هاي عفوني از آن استفاده مي‌شود. همچنين از پونه در موارد زير استفاده درماني به عمل ميآيد. صفرا-اخلاط نزله-سياه سرفه-آسم-سرماخوردگي-سينوزيت-نفخ-نقرس-قطع حالت قاعدگي-گريب-لكه‌هاي جلدي-تقويت دستگاه هاضمه و ... محل رويش: پونه معمولا به حالت وحشي در دشتهاي مرطوب و حاشيه‌ي جريان‌هاي آب رشد ميكند. اين گياه در اكثر نقاط ايران از جمله: آذربايجان، گيلان، لاهيجان، و گرگان ديده مي‌شود. ......................................................................................... پيچك صحرايي
نام‌هاي ديگر: عليق-طربوش الغراب مشخصات ظاهري: پيچك صحرايي، گياهي است علفي كه ساقه‌هاي منشعب آن به طول 40 تا 100 سانتيمتر مي‌رسد، حالت افتاده يا بالا رونده دارد. برگهاي آن بيضوي دراز و داراي دولوب مشخص در قاعده پهنك است به طوري كه به آن ظاهر سرنيزه‌اي مي‌دهد. گلهاي آن به رنگهاي صورتي ، سفيد و يا مخلوطي از اين دو رنگ است و در طول ساقه نيز به وضع منفرد يا به تعداد دوتايي ظاهر مي‌شود. در سطح خارجي جام گل آن، گاهي لكه‌هاي ارغواني مشاهده مي‌شود. پس از آميزش گلهاي آن،راس دمگل‌ها به سمت پايين خميدگي حاصل ميكند به طوري كه ميوه داراي حالت آويخته است. خواص: پيچك صحرايي داراي خاصيت صفرا بر و مسهلي مي‌باشد و همچنين در موارد زير نيز مورد استفاده درماني قرار مي‌گيرد: التيام زخم‌ها-زردي-ترشحات مهبلي و .... محل رويش: پيچك صحرايي در اكثر مزارع، باغ‌ها و كنار جاده‌ها رشد ميكند. اين گياه، در اكثر نواحي ايران از جمله: در 1500 متري قوچان، خراسان، قم، آبادان، فارس، اراك،رودبار، اطراف تهران و ... يافت مي‌شود. ......................................................................................... تاتوره
مشخصات ظاهري: تاتوره، گياهي است علفي، يك ساله و به ارتفاع 30 تا 80 سانتيمتر و گاهاً بيشتر، ساقه‌ي منشعب و برگهاي پهن آن، ظاهر خاصي به گياه مي‌بخشند و مي‌توان از آن راه دور آن را شناخت. اين گياه ريشه‌اي نسبتاً ضخيم و ساقه گرد و منشعب دارد. برگهاي پهن و نوك تيز آن، به درازاي 10 تا 15 سانتيمتر و به عرض 7 تا 10 سانتيمتر مي‌رسد و در آنها 5 تا 7 لوب اصلي نوك تيز، نامنظم و دندانه‌دار ديده مي‌شود. گلهاي درشت و زيباي تاتوره، ظاهري بوقي شكل و وضع منفرد برروي ساقه دارد و جام گل آن ابتدا داراي حالت فشرده و مچاله شده است ولي پس از باز شدن كامل، چين خوردگي آن از بين مي‌رود. ميوه‌ي آن به صورت پوشينه، خاردار و محتوي به طور متوسط 400 دانه است. خواص: از تاتوره در مواردي نظير:تشنج، آسم، نقرس، دردهاي عصبي، رماتيسم مزمن، رماتيسم مفصلي و ... استفاده درماني به عمل ميآيد. محل رويش: آذربايجان-سيستان در 1700 متري كرمان-خراسان-بندرگز گرگان-گيلان-بلوچستان-اروميه-اراك-اطراف تهران و ... ......................................................................................... تاج الملوك
نام‌هاي ديگر: اخيليا و ... مشخصات ظاهري: تاج الملوك گياهي است پايا و به ارتفاع 30 تا 80 سانتيمتر كه برگهاي نازك، نسبتاً پهن، به رنگ سبز قهوه‌اي و يا سبز تيره دارد. سطح فوقاني پهنك برگ آن غبارآلود به نظر مي‌رسد. گلهاي آن زيبا، نامنظم، به رنگهاي مختلف ارغواني و آبي و گاهاً سفيد گلي است. دمگل آن ابتدا حالت خميده دارد به نحوي كه گل به صورت واژگون برروي آن قرار مي‌گيرد ولي پس از تشكيل ميوه، از اين حالت خارج شده وضع قائم پيدا ميكند. ميوه‌ي آن فوليكول و پوشيده از كرك‌هاي كوچك نزديك به هم است. خواص: از تاج الملوك در موارد زير استفاده درماني به عمل ميآيد: زياد كردن ادرار و عرق-اسكوربوت-التيام زخم‌ها- خارش پوستي- تصفيه خون-اگزما-يرقان-سرفه و .... محل رويش: تاج الملوك در جنگل‌هاي داراي نور كافي، در دامنه‌ها و فواصل تخته سنگها و در دشتهاي سايه دار رشد ميكند. اين گياه در نواحي جنوب شرقي ايران از جمله بلوچستان يافت مي‌شود. ......................................................................................... تاجريزي پيچ
نام‌هاي ديگر: مره حلوا-ثلثان و ... مشخصات ظاهري: تاجريزي پيچ، گياهي است پايا، بالا رونده و داراي ساقه‌اي به ارتفاع 1 تا 2 متر و حتي بيشتر كه برگهاي آن متناوب است ولي شكل ظاهري آنها در قاعده ساقه، شبيه قلب و در قسمتهاي فوقاني آن منقسم به سه لوب مشخص مي‌باشد. گلهاي كوچك و بنفش رنگ دارد كه ظاهر آن مجتمع و چتر مانند است. ميوه‌ي آن، سته، بيضوي، داراي حالت آويخته، به رنگ قرمز و محتوي دانه‌هاي كوچك، مسطح و فراوان است. خواص: از تاجريزي پيچ در موارد زير استفاده درماني به عمل ميآيد: زياد كردن ادرار و عرق-تصفيه خون-اگزما-خارش پوستي-درد استخوان-استسقاء-ترشحات مهبلي- سياه سرفه-آسم-نقرس-رماتيسم-زردي-آلبومينوري-بواسير-آبسه پستان-بيماري‌هاي پوستي و ... محل رويش: اين گياه معمولاً در حاشيه جنگل‌ها و كنار رودخانه‌ها رشد ميكند. تاجريزي پيچ را مي‌توان در آذربايجان (اطراف تبريز)-بلوچستان و لاهيجان مشاهده نمود. توجه: مصرف بي‌رويه تاجريزي پيچ و فرآورده‌هاي آن موجب مسموميت مي‌شود. ......................................................................................... تاجريزي سياه
نام‌هاي ديگر: عنب الذهب-عنب الثعلب-ربرق مشخصات ظاهري: تاجريزي سياه، گياهي است علفي، يك ساله و به ارتفاع 10 تا 50 سانتيمتر كه ريشه‌اي راست به رنگ سفيد و ساقه كم و بيش منشعب از قاعده دارد. برگهاي آن بيضوي، به رنگ سبز تيره و داراي كناره‌اي با دندانه‌هاي كم است. هردوتاي آنها نيز در مجاور يكديگر ظاهر مي‌شوند. گلهاي كوچك و سفيد رنگ. ميوه‌اي آن،سته، كروي و در آغاز به رنگ سبز است ولي بتدريج به رنگ قرمز در ميآيد. در آن دانه‌هاي كوچك و كروي جاي دارد. خواص: از تاجريزي سياه در موارد نظير: سوء هاضمه‌هاي دردناك-درد معده-سياه سرفه-بواسير-ترك نوك پستان-دردهاي رماتيسم مفصلي-ورم رحم-ورم مثانه و ... استفاده به عمل ميآيد. محل رويش: تاجريزي سياه معمولا در كنار گودال‌ها و زمين‌هاي زراعتي به طور خودرو رشد ميكند. در مناطقي مانند:آذربايجان، آمل، گرگان، مازندران و لاهيجان ديده مي شود. توجه: مصرف بي‌رويه تاجريزي سياه و فرآورده‌هاي آن موجب مسمويت مي‌شود. ......................................................................................... ترشك
نام ديگر: حماض مشخصات ظاهري: ترشك، گياهي است چندساله، به ارتفاع30 تا 100 سانتيمتر و داراي ريشه ضخيم و ساقه راست و بي‌كرك كه برگهاي بيضوي، تيركماني شكل و گلهاي كوچك با پوششي مركب از 6 كاسبرگ به وضع مجتمع به صورت دسته‌هاي 3 تا 8 تايي در قسمت انتهايي ساقه دارد. رنگ گلهاي آن سبز يا سبز مايل به قرمز است. پس از آميزش گلهاي آن، 3 كاسبرگ هر گل، حالت واژگون به خود مي‌گيرند، در حالي كه سه كاسبرگ ديگر كه نازك و غشايي مي‌باشند. رشد زياد پيدا كرده، به صورت سه كفه، ميوه را احاطه مي‌نمايد. خواص: از ترشك در موارد زير مورد استفاده درماني قرار مي‌گيرد: نارسايي عمل دستگاه دفع ادرار-بيماري‌هاي التهابي-اسكوربوت-كم اشتهايي-بواسير-ورم لثه-بيماري‌هاي پوستي-پيوست‌هاي مزمن-زردي-گواتر-تب‌هاي نوبه-كمر درد و ... محل رويش: ترشك به طور وحشي در چمنزارها، گشتزارها، كنار رودخانه‌ها و جاده‌ها رشد ميكند. در مناطقي مانند آذربايجان، اطراف تهران، قصر شيرين و ... يافت مي‌شود. توجه: مصرف اين گياه براي افراد مبتلا به درد مفاصل، نقرس، سنگ‌هاي صفراوي، سوء هاضمه و ... مضر مي‌باشد. همچنين مصرف بي‌رويه آن موجب مسموميت مي‌گردد. ......................................................................................... تمشك
نام‌هاي ديگر : توت سه گل-توت الارض-تلو مشخصات ظاهري : تمشك، درختچه‌اي با شاخه‌هاي قهوه‌اي رنگ و راست است. اين شاخه‌ها پوشيده از برگهاي متناوب با بريدگيهاي شانه‌اي مي‌باشند. برگ اين گياه به رنگ سبز روشن بوده و پشت آنها سفيد و پرزدار است. خوشه‌هاي سست گلهاي سفيد آن از بغل برگ‌هايي كه روي شاخه‌هاي سال قبل دارند، مي‌روند كه در فصل پاييز از ميان مي‌روند. ميوه‌ي آن به رنگ قرمز يا زرد بوده و به شكل فندقه مركب و گوشتدار است، كه پس از رسيدن با برگچه‌هاي محافظ آن از گياه جدا مي‌شود. خواص : از برگ و ميوه تمشك در مواردي نظير: نرم كردن سينه، دفع اخلاط، بيماري‌هاي معده، گاز شكم كودكان و ... استفاده درماني به عمل ميآيد. محل رويش : اين گياه در بيشه زارها روييده و از زمان‌هاي قديم نيز به خاطر ميوه‌ي خوش طعم آن كشت مي‌شده است. در برخي مناطق ايران از جمله:مازندران، گيلان،اردبيل، و ... يافت مي‌شود. ......................................................................................... توس
نام‌هاي ديگر : غان-شجره التامول-قان-غوشه-غوش- سندر و ... مشخصات ظاهري : توس، درختي است بزرگ و زيبا كه ارتفاع آن در مناطق مساعد به30 متر نيز مي‌رسد. برگ‌هايي لوزي شكل، نوك تيز با دو رديف دندانه و منتهي به دمبرگ دراز دارد. پوست تنه آن سفيد رنگ و صاف است. در سن 30 سالگي نيز به صورت نوارهاي نازك شبيه، ورق‌هاي كاغذ از آن جدا مي‌شود. شاتونهاي نرتوس در آغاز پاييز ولي شاتونهاي ماده در بهار ظاهر مي‌شوند. خواص : از توس در موارد زير استفاده درماني به عمل ميآيد: زياد كردن ادرار-تصفيه خون-رماتيسم-تب-التيام زخم‌ها –يرقان-سردرد-سرگيجه-دردهاي عصبي-گلسترول خون-تصلب شرايين-پايين آوردن فشار خون-بيماري‌هاي پوستي –نقرس-اگزما و ... محل رويش : توس معمولاً در مناطق معتدل و سرد رشد ميكند. اين درخت در ارتفاعات 2000 تا2300 متري شهرستانك تهران يافت مي‌شود. ......................................................................................... توسكا
نام‌هاي ديگر: حمرايه-حوره روميه مشخصات ظاهري : توسكا، درختي است كه برگ‌هايي با پهنك مدور با كناره ناهمواره، دندانه‌دار و كم بيش چسبنده دارد. پهنك برگ در قسمت آزاد خود، به طور قرينه در دو طرف رگبرگ اصلي، فرورفتگي محسوس دارد و به علاوه در قسمت قاعده، عاري از دندانه است. شاتونهاي نر و ماده اين درخت، هر دو در پاييز ظاهر مي‌شوند و گلهاي سبز يا سبز مايل به قرمطز آنها، قبل از ظاهر شدن برگ يعني در اواخر زمستان شكفته مي‌گردند. شاتونهاي ماده‌ي آن كه در آغاز رنگ سبز و حالت چسبنده دارند، در آخر سياه رنگ مي‌گردند. ميوه‌هاي آن، داراي دو يال خشن و خيلي باريك مي‌باشند. خواص : قسمت مورد استفاده اين درخت برگ و پوست تنه‌ي آن مي‌باشد كه پوست درخت ، خاصيت قابض و مقوي، و برگ آنيز مدر، معرق و ضد كرم مي‌باشد. همچنين در موارد زير نيز مورد استفاده درماني قرار مي‌گيرد. تب-گلو درد-التهاب و افتادگي لثه‌ها-زخم مخاط-دهان-آنژين‌هاي ساده-ورم مزمن لوزه‌ها-دردهاي عصبي-رماتيسم و .... محل رويش : توسكا در اماكن مرطوب به خصوص رد كنار رودخانه‌ها و جريان‌هاي آب رشد ميكند. اين درخت در سواحل درياي خزر و همچنين در نواحي مختلف گيلان و كنار رودخانه‌ها مشاهده مي‌شود. ......................................................................................... ثعلب
مشخصات ظاهري: ثعلب، گياهي است پايا و داراي غده‌ي زيرزميني منقسم به تقسيمات پنجه‌اي و ارتفاعي بين 25 تا 70 سانتيمتر است. برگ‌هايي به رنگ سبز تيره در سطح فوقاني ولي كمي غبارآلود در سطح تحتاني دارد. همچنين لكه‌هاي قهوه‌اي رنگ در پهنك آن ديده مي‌شود گلهاي زيبا و گلي رنگي يا سوسني و گاهي سفيد رنگ دارد كه در فواصل ماههاي ارديبهشت تا تيز ظاهر مي‌گردند، در آغاز وضع فشرده برروي محور گل آذين سنبله دارند ولي پس از شكفتن، تغيير شكل داده ظاهر استوانه‌اي پيدا مي‌كنند. در براكته‌هاي زير گل آن،3 رگبرگ اصلي و در گلبرگ‌هاي آن، لكه‌هايي به رنگ ارغواني يا بنفش تشخيص داده مي‌شود. خواص : از ثعلب و فرآورده‌هاي بيشتر در شيريني پزي استفاده مي‌گردد. همچنين مي‌توان در موارد زير نيز مورد استفاده درماني قرار داد: سرماخوردگي-اخلاط خوني-ورم مثانه- اسهال‌هاي ساده-ضعف اعصاب و .... محل رويش : ثعلب بيشتر در جنگل‌ها و چمنزارهاي مرطوب نواحي كوهستاني تا ارتفاع 200 متري مي‌رويد. ثعلب را مي‌توان در آذبايجان مشاهده نمود. ......................................................................................... جنستات الصباغين
مشخصات ظاهري : جنستات الصباغين، گياهي است به ارتفاع 30 تا 80 سانتيمتر، فاقد خار ولي داراي ساقه‌هاي تعدد، سخت و چوبي كه ارتفاع آن گاهي به 5/1 تا 2 متر مي‌رسد به نحوي كه گياه منظره يك درختچه را پيدا ميكند. برگهاي آن بيضي شكل، نوك تيز، با كناره‌ها و سطح تحتاني پوشيده از كرك‌هاي ريز و كوتاه از كرك‌هاي ريز و كوتاه و گلهاي نيز زرد رنگ است. قسمت مورد استفاده اين گياه برگ، گل و دانه آن مي‌باشد. خواص : از جنستات الصباغين در مواردي مانند زياد كردن ادرار-رفع يبوست و ... استفاده مي‌كنند. محل رويش : اين گياه معمولاً در جنگل‌ها (به خصوص در مكان‌هاي كم درخت)، چمنزارهاي طبيعي نسبتاً خشك، دامنه كوهستان‌ها و گودال‌ها رشد ميكند. جنستات الصباغين در مناطقي مانند: قره داغ-كوه جبل بارز- جيرفت كرمان و ... يافت مي‌گردد. توجه: جنستات الصباغين به خصوص دانه آن داراي اثر سمي مي‌باشد. لذا مصرف آن تحت نظر پزشك ضروري است. .........................................................................................
http://ice-popup.ir/ref:91
http://ice-popup.ir/user/signup/ref:91
شنبه 13 ارديبهشت 1393برچسب:برنجاسف-برگ نو-بذرالبنج,باریجه,بارهنگ,بادرنجبویه,بابونه,باباآدم,اوکالیپتوس,اوجا,آنغوزه,انجره,انجدان رومی,انجبار,آلاله,گیاهان دارویی,داروی گیاهی,دارو,خواص گیاهان دارویی,خواص گیاهان,انواع گیاهان دارویی,انواع خواص گیاهان دارویی, :: 18:51 :: نويسنده : amir
آلاله
نام‌هاي ديگر: زغليل-زغلنته مشخصات ظاهري: آلاله، گياهي است يك ساله، به ارتفاع 15 تا 60 سانتيمتر و داراي ساقه منشعب و توخالي كه برگهاي آن داراي پهنكي با بريدگيهاي عميق و گل‌هايش به رنگ زرد روشن است. هر پايه گياه در محيط‌هاي مساعد، تعداد فراواني در حدود 70 تا 100 گل مي‌دهد. خواص: اين گياه با اينكه سمي مي‌باشد و در زمان‌هاي قديم آن را براي ايجاد مسموميت به كار مي‌بردند ولي در سال 1798 ميلادي، دانشمندي به نام گيلبرت، مصرف 2 گرم شيره گياه مزبور را كه در يك ليتر آب رقيق شده باشد، در درمان تنگي نفس، بيماري سل، زردي، اولسرهاي مثانه و .... توصيه نمود. محل رويش: آلاله بيشتر در گل و لاي مناطق مردابي، گودال‌ها، كنار استخرهاي طبيعي و ... رشد ميكند. اين گياه را مي‌توان در مناطقي از جمله بندر انزلي، پيربازار،لاهيجان و اطراف تهران مشاهده نمود. توجه: اين گياه سمي مي‌باشد. بنابراين مصرف آن نيز پزشك الزامي است. ......................................................................................... انجبار
مشخصات ظاهري: انجبار، گياهي است پايا، به ارتفاع 20 تا 75 سانتيمتر و داراي ريزوم استوانه‌اي نسبتا مسطح كه ساقه‌ي هوايي آن، حالت قائم و ظاهر خط دار و عاري از كرك دارد. برگهاي آن متناوب با كناره موجدار و پهنك آن به رنگ سبز شفاف در سطح فوقاني ولي سبز مايل به سفيد در سطح تحتاني است. انواع برگهاي واقع در قسمتهاي پايين ساقه، بزرگ و نوك تيز و داراي دمبرگ دراز ولي انواع واقع در قسمتهاي انتهايي ساقه، كوچكتر و بدون دمبرگ مي‌باشند، به طوري كه قاعده پهنك ساقه را فرا مي‌گيرد. گلهاي آن رنگ گلي دارد و به صورت سنبله انتهايي استوانه‌اي شكل مجتمع مي‌گردد. خواص: انجبار خاصيت قابض، مقوي و التيام دهنده دارد. همچنين از آن در موارد زير استفاده درماني به عمل مي‌آورند: اسهال-ترشحات مخاطي-ترشحات مهبلي-ورم مجاري ادرار-خونريزي‌هاي ساده-تب نوبه-نزله‌هاي مزمن-بي اختياري دفع ادرار-زخم مخاط دهان و لثه (به صورت غرغره)-بواسير-خراش‌هاي ناحيه مقعد و ... محل رويش: انجبار در نواحي مرطوب، مناطق باتلاقي و نقاط كوهستاني مي‌رويد. انجبار را مي‌توان در برخي مناطق ايران از جمله : كوه سهند آذربايجان-همدان-اشتران كوه لرستان و مسجد سليمان مشاهده نمود. ......................................................................................... انجدان رومي
مشخصات ظاهري: انجدان رومي، گياهي علفي، پايا داراي ساقه ضخيم استوانه‌اي به قطر 3 تا 4 سانتيمتر و به ارتفاع 1 تا دو متر است. برگهاي ضخيم، گوشتدار، منقسم به برگچه‌هايي با ظاهر لوزي شكل و دندانه‌هاي نامساوي، به رنگ سبز تيره شفاف و منتهي به دمبرگ استوانه‌اي مشخص دارد. زيرين‌ترين برگ آن به طول 70 سانتيمتر مي‌رسد. گلهاي آن بسيار كوچك، به ابعاد 3 ميليمتر، به رنگ زرد و مجتمع به صورت چتر است. ميوه‌ي آن بيضوي دراز، به طول 5 تا 7 ميليمتر، به رنگ زرد يا قهوه‌اي و بسيار معطر، پس از رسيدن است. خواص: از انجدان رومي بيشتر در موارد زير استفاده درماني به عمل مي‌آورند، قطع حالت قاعدگي-هضم غذا-تقويت معده-تصفيه نمودن خون-زياد كردن ادرار –زردي-نقرس-نارسايي‌هاي كبدي و كليوي-رماتيسم-ورم كليه و مثانه-كم خوني-ميگرن و ضعف عمومي. محل رويش: انجدان رومي در نواحي مختلف پرورش داده مي‌شود. و در برخي مناطق به صورت نيمه وحشي از جمله در كوه هزاران كرمان (در 3400 متري بين كرمان و بندرعباس) نيز مشاهده مي‌شود. ......................................................................................... انجره
نام‌هاي ديگر: شقف-زغاف-شوك الضب مشخصات ظاهري: انجره، گياهي است چند ساله و داراي ساقه كوتاه، منشعب و خشن، كه برگ هاي ساده با ظاهر بيضوي دراز و عاري از دمبرگ دارد. كناره برگهاي آن در قاعده ساقه،صاف و داراي خارهاي ظريف ولي در قسمت بالاي آن دندانه‌دار خاردار است. گلهاي آبي رنگ و زيباي آن، در براكته‌هاي نوك تيز و خاردار به طول 5/2-2 سانتيمتر جاي دارد و در مجموع به صورت گل آذين خوشه ظاهر مي‌شود. ميوه‌ي آن پوشينه، تخم‌مرغي و نوك تيز، به طول متوسط 5 سانتيمتر و حتي بيشتر و محتوي دودانه است. خواص: برگ انجره اشتهاآور، قابض و مقوي مي‌باشد. از آن در موارد زير استفاده درماني به عمل مي‌آورند. عدم امكان دفع ادرار-ناراحتي‌هاي رواني-اسپاسم مثانه-تقويت نيروي جنسي-زياد كردن ادرار-بيماري‌هاي كبد و طحال-سرفه-التهاب و ... محل رويش: انجره در مناطق وسيعي از نواحي گرم كره زمين از جمله ايران رشد ميكند. و بيشتر در جنوب ايران، كوه جبل كرمان، لار، بندرعباس، بلوچستان و ... يافت مي‌شود. ......................................................................................... آنغوزه
نام‌هاي ديگر: آنگوزاكما-خوراكما-كورن كما. مشخصات ظاهري: آنغوزه، گياهي است علفي و بزرگ كه داراي ريشه راست، گوشتدار و نسبتا ضخيم و ساقه‌اي قوي، خشن، فيبري و با ظاهري مشخص كه در پنج سال اول منحصراً داراي تعداد برگ واقع بر روي سطح زمين مي‌گردد. به تدريج از بين برگهاي آن (كه معمولاً ظاهري غبارآلود دارند)، ساقه‌اي راست، تقريباً استوانه‌اي و گوشتدار خارج مي‌شود كه ارتفاع ي متجاوز از 2 تا 5/2 متر پيدا نموده، در انتها به مجموعه‌اي از گلهاي زردرنگ و مجتمع به صورت گل‌آذين چتر مركب ختم مي‌شود. خواص: آنغوزه قاعده آور، دافع كرم و ضد تشنج مي‌باشد. همچنين در موارد زير نيز از آن استفاده درماني به عمل ميآيد: بيماري‌هاي دستگاه تنفسي (با منشاء عصبي)-اسپاسم دستگاه هاضمه و حنجره-آسم-يبوست (به خصوص در افراد مسن) و .... محل رويش: در 65 كيلومتري جهرم-كرمان-خراسان-بلوچستان و ... ......................................................................................... اوجا
نام‌هاي ديگر: گل پردار-سمد-وج-له‌لي-قره‌آغاج-لو-وزم مشخصات ظاهري: اوجا، درختي بزرگ و داراي پوست سخت، خشن و شكاف دار است. برگهاي منفرد آن، ظاهر بيضي شكل، نوك تيز و پهنك غير متقارن نسبت به رگبرگ مياني دارند، به علاوه پوشيده از كرك مي‌باشند و در موقع لمس كردن خشن به نظر مي‌رسند. گلهاي آن عاري از دمبرگ و مجتمع به صورت دسته‌هايي بر روي شاخه است. كاسه گل آن 4 تا 8 قسمتي است و در داخل آن نيز 4 تا 8 پرچم جاي دارد. ميوه‌ي آن به طول 3 و به عرض 5/1 سانتيمتر است. خواص : از اوجا در موارد زير استفاده درماني به عمل ميآيد: زياد كردن تعريق-زياد كردن ادرار-التيام زخم‌ها-اسهال‌هاي ساده-نقرس-رماتيسم-تب‌هاي نوبه-بي‌خوابي و ... محل رويش: اوجا،در حاشيه جنگل‌ها، مناطق كوهستاني و كنار جاده‌ها مي‌رويد. محل رويش آن در ايران بيشتر: ارتفاعات 900 متري قم-يزد-قزوين-كرج-خراسان- آذربايجان-شمال جنگل كندوان-اطراف چالوس- مازندران-بندرگز و ... مي‌باشد. .........................................................................................
اوکالیپتوس
اوكاليپتوس، درختي است زيبا كه ارتفاع آن به 80 تا 100 متر نيز مي‌رسد. پوست ساقه‌ي اوكاليپتوس، رنگ قهوه‌اي مايل به زرد دارد و به آساني از ساقه جدا مي‌گردد. برگ آن بر حسب جوان و يا مسن بودن گياه فرق ميكند.
در شاخه‌هاي جوان، برگهاي وضع متقابل، افقي و تقريبا عاري از دمبرگ دارند. شكل ظاهري آنها بيضوي دراز و مدور در قسمت قاعده پهنك است. كناره پهنك برگهاي آن صاف است. طول آنها در حدود 10 تا 15 سانتيمتر و عرض آنها 4 تا 8 سانتيمتر مي‌باشد. در درختان مسن، برگهاي به حالت منفرد برروي ساقه‌بوده و هر يك به يك دمبرگ باريگ به طول 2 تا 3 سانتيمتر ختم مي‌شوند. پهنك برگ درختان مسن،باريك و دراز، عاري از تار، منتهي به نوك باريك و داراي قسمت انتهايي خميده است. رنگ آنها سبز يا سبز مايل به زرد در هر دو سطح پهنك مي‌باشد.
خواص : قسمت مورد استفاده اوكاليپتوس برگهاي آن مي‌باشد. لازم به ذكر است با اين كه برگ اوكاليپتوس داراي خاصيت تب بر، ضدعفوني كننده و قابض دارد، ولي در مصارف داخلي مورد استفاده قرار نمي‌گيرد و از آن تنها در استعمال خارجي استفاده به عمل مي‌آورند.
محل رويش: اين گياه به صورت خودرو در ايران ديده نشده است. ولي به صورت پرورشي در نواحي شمالي ايران يافت مي‌شود. ......................................................................................... بابا آدم
نام‌هاي ديگر: فيل گوش-آراقيطون-راس الحمامه مشخصات ظاهري: بابا آدم، گياهي است علفي، بزرگ و داراي ساقه منشعب به طول 80 تا 150 سانتيمتر و حتي بيشتر، ريشه‌اي دراز به قطر انگشت و به رنگ قهوه‌اي دارد. پهنك برگهاي آن، بسيار بزرگ و داراي حالت نسبتاً افتاده بر روي ساقه است. بزرگي پهنك برگهاي آن،به نسبتي كه از قاعده ساقه به راس نزديك مي‌شود، كم مي‌گردد. رنگ آن در سطح فوقاني پهنك،سبز تيره ولي در سطح زيرين به علت پوشيده بودن از تارهاي فراوان، سبز روشن است. ميوه‌اي آن پس از رسيدن به صورت فندقه‌اي با 3 يا 4 سطح مشخص در ميآيد. خواص:از بابا آدم در موارد زير استفاده درماني به عمل ميآيد:تصفيه خون-زياد كردن ادرار- و عرق-نقرس- رماتيسم0خارش پوستي-قندخون-سرخك-اسيداوريك-بيماري‌هاي پوستي-سنگ كليه-تب‌هاي دانه‌اي-آبله-مخملك-اگزماي خشك-تقويت پوست سر و.... محل رويش: باباآدم به طور خودرو در دشت‌ها و نواحي مرطوب و سايه دار رشد ميكند. بابا آدم را مي‌توان در 1700 متري شهرستانك-خراسان-تهران-آذربايجان-بختياري-حسن بگلو-قره داغ-مازندران-گرگان-شبستر-نعمت آباد تبريز و ... مشاهده نمود. ......................................................................................... بابونه
نام‌هاي ديگر: بابونه رومي-مشرف-قراص-بابونج مشخصات ظاهري: بابونه، گياهي است كوچك، پرپشت به ارتفاع 10 تا 30 سانتيمتر و داراي بويي معطر و قوي كه ساقه‌هاي خوابيده، استوانه‌اي شكل، به رنگ سبز مايل به سفيد و برگهاي كوچك، متاوب، منقسم به بريدگيهاي باريك و نامنظم و پوشيده از كرك دارد. كاپيتول‌هاي آن به صورت منفرد در راس ساقه‌هاي ظاهر مي‌شود. در هر كاپيتول آن، دو نوع گل، يكي زبانه‌اي ماده، به رنگ سفيد و ديگر لوله‌اي كه به رنگ زرد ديده مي‌شود. خواص: از بابونه در مواردي نظير: تقويت معده-دردهاي عصبي-ميگرن-سردرد-بي‌خوابي-اختلالات زمان يائسگي-كم اشتهايي-ورم روده-كم خوني-اختلالات هاضمه-يرقان و ... استفاده به عمل ميآيد. محل رويش: بابونه بيشتر درچمن زارها، زمين‌هاي شني و استخرهاي طبيعي رشد ميكند. بابونه در برخي مناطق ايران از جمله آذربايجان يافت مي‌شود. ......................................................................................... بادرنجبويه
نام‌هاي ديگر: ترنجان-حشيشه النحل-وارنگ بو مشخصات ظاهري: بادرنجبويه، گياهي است پايا، پرشاخه و پرپشت، به ارتفاع 30 تا 80 سانتيمتر و حتي بيشتر كه ريشه كوچك و استوانه‌اي شكل، سخت و نسبتا منشعب درد. برگهاي آن پوشيده از تار، متقابل، بيضوي، به شكل قلب و دندانه‌دار است. درازاي برگهاي آن 5 تا 8 سانتيمتر و پهناي آنها 4 تا 5 سانتيمتر است. رگ برگهاي آن در سطح فوقاني پهنك، سبز تيره ولي در سطح تحتاني آن، سبز روشن است. گلهاي آن رنگ سفيد يا گلي دارند و به تعداد 6 تا 12 تايي در كناره برگها ظاهر مي‌شوند. خواص: بادرنجبويه نيرو دهنده و ضد تشنج مي‌باشد. همچنين از آن در موارد زير استفاده مي‌گردد: كمك كردن به هضم غذا-زياد كردن تعريق-دل پيچه-سرگيجه-ناراحتي‌هاي عصبي-احساس چنگ زدگي در معده-بي‌خوابي-ضعف اعصاب-تقويت قلب-كم خوني-سردرد-تاخير عادت ماهانه-دردهاي عصبي-آسم و ... محل رويش: اطراف تبريز-در 1200 تا 1400 متري بيشه لرستان-اطراف رشت-حسن بگلو آذربايجان- در 700 متري جنگل گلستان-قزوين-كرج-گنبدطاووس-اطراف تهران و .... ......................................................................................... بارهنگ
نام‌هاي ديگر: بيزوشا-رمحاج ولك-لسان الحمل. مشخصات ظاهري: بارهنگ، گياهي است به ارتفاع 8 تا 50 سانتيمتر و داراي برگ‌هايي با پهنك بزرگ و واقع در سطح زمين كه در پهنك برگهاي آن، 3 تا 11 رگبرگ سراسري در جهت طولي ديده مي‌شود. گلهاي آن داراي جامي به رنگ خاكستري روشن يا تقريبا مايل به قرمز و مجتمع به صورت سنبله‌هاي دراز است. هر يك از اين سنبله‌ها نيز در راس دنباله‌ي بلندي منتهي به وسط برگها،جاي دارد. ميوه‌ي آن، پوشينه، داراي 2 خانه و محتوي 4 تا 8 دانه كوچك و بيضي شكل در هر خانه مي‌باشد. خواص: از بارهنگ در موارد زير استفاده درماني به عمل ميآيد: تصفيه خون-نزله‌هاي مزمن-آسم-اسهال‌هاي ساده-ورم مخاط دهان-درد دندان-درد گوش-ناراحتي‌هاي دستگاه تنفسي كودكان-خونريزي ريه-اخلاط خوني-بيماري‌هاي كبدي-زردي وجود خون در ادرار-بيماري‌هاي التهابي كليه و مثانه-استفراغ و ... محل رويش: اغلب نواحي ايران از جمله: اصفهان-بلوچستان-آذربايجان-خراسان-تربت جام-كاشان-شيراز-كوه لاله زار كرمان-همدان خرم‌آباد-اروميه-كردستان- سراب-تبريز-مازندران-رشت-گرگان-لاهيجان-كرج-ري-اطراف تهران و ... ......................................................................................... باريجه
نام‌هاي ديگر: قنه و ... مشخصات ظاهري: باريجه، گياهي است پايا و داراي ساقه ضخيم به ارتفاع 1 تا 2 متر كه برگ‌هايي به رنگ سبز مايل به خاكستري و به طول 30 سانتيمتر، پوشيده از تارهاي ريز و كوتاه، در قاعده ساقه دار. پهنك برگ آن منقسم به قطعاتي است كه بر اثر چند بار تقسيم شدن، به صورت قطعات باريك و فشرده به هم درآمده است. گلهاي آن زرد رنگ و مجتمع به صورت خوشه‌هاي مركب متعددي است كه اغلب به شكل دسته‌هاي فراهم در طول ساقه ظاهر مي‌گردند. چترهاي اصلي آن، داراي 6 تا 12 پايه است. ميوه‌ي آن بيضوي دراز و داراي كناره‌اي باريكتر از نصف قسمت محتوي دانه است. خواص : از باريجه بيشتر در موارد زير استفاده درماني به عمل مي‌آورند: تقويت بدن-نزله-تشنج-عادت ماهانه-بيماري‌هاي رحمي-درد معده و ... محل رويش: بختياري-گچسر-قزوين-دره لار-كوه دماوند-اطراف تهران-كرمانشاه-در 35 كيلومتري جنوب سلطانيه-دره هراز و ... .........................................................................................
......................................................................................... بذرالبنج نام‌هاي ديگر: ژوسيكام-بنگ دانه-سكران مشخصات ظاهري: بذرالبنج، گياهي است علفي،دوساله و داراي ساقه استوانه‌اي شكل، خميده درناحيه راس و به ارتفاع 60 تا 80 سانتيمتر است. ريشه‌اي راست، دراز و نسبتاً ضخيم دارد. برگهاي آن متناوب، مثلثي شكل، نوك تيز و در قسمت انتهايي ساقه معمولاً عاري از دمبرگ و منقسم به لوبهاي نامساوي و نوك تيز است. درازاي برگ هاي آن به 20 و پهناي آن به 5 تا 7 سانتيمتر مي‌رسد. رنگ برگهاي آن سبز مايل به سفيد است و به محض دست زدن به آن نيز، به انگشتان مي‌چسبد. گلهاي آن رنگ زرد روشن دارد و شبكه‌اي از خطوط ظريف به رنگ ارغواني نيز آنها را زيباتر ميكند. ميوه‌ي آن پوشينه است. خواص: قسمت مورد استفاده گياه مزبور برگ و دانه‌هاي آن مي‌باشد كه در موارد زير مورد استفاده درماني قرار مي‌گيرد: تشنج-درد-بي‌خوابي-بيماري‌هاي عصبي-بيماري‌هاي دستگاه تنفس-سل-سياه سرفه-سرفه‌هاي تشنجي-برونشيت مزمن-دردهاي عصبي-رماتيسم-نقرس-احساس چنگ زدگي در معده-قولنج‌ها-ورم حاد و مزمن پستان و ... محل رويش: بذرالبنج معمولاً در كنار جاده‌ها، اماكن مخروبه، قبرستان‌ها و نواحي باير رشد ميكند. در مناطق آذربايجان-اروميه-تهران-رودبار-كليبر-اراك-گرگان-كرج و ... يافت مي‌شود. ......................................................................................... برگ نو
نام‌هاي ديگر: قره دون-مندارچه-فغو-نوار ابيض-سوسن ابيض. مشخصات ظاهري: برگ نو، درختچه‌اي به ارتفاع 2 تا 5 متر كه شاخه‌هاي متعدد به وضع قائم و برگهاي بيضوي و منتهي به نوك باريك دارد. گلهاي سفيد، معطر و مجتمع به صورت خوشه‌هاي متعدد و پرگل و ميوه‌اش سته، تقريباً كروي، به بزرگي 5 تا 8 ميليمتر و به رنگ سياه است. جالب است بدانيد كه برگ نو در همه فصل‌ها، سبز به نظر مي‌رسد، زيرا هميشه قسمتي از برگهاي آن در زمستان، برروي شاخه‌هاي باقي مي‌ماند و چون در اين فصل، رنگ مايل به قرمز نيز پيدا ميكند، به اين خاطر منظره‌ي زيبا به گياه مي‌بخشد. خواص: قسمت مورد استفاده برگ نو گل و ميوه‌ي آن است كه در موارد زير از آنها استفاده درماني به عمل ميآيد: اسهال‌هاي ساده-ورم لثه‌ها، درد گلو، ورم مخاط دهان و آفت (به صورت غرغره)-تب و ... محل رويش: تهران-رشت-آستارا-طالش-حسن بگلو-جنگل‌هاي ارسباران و ... ......................................................................................... برنجاسف نام‌هاي ديگر: شويلاء-حبق الراعي مشخصات ظاهري: برنجاسف، گياهي است علفي، به ارتفاع 80 تا 150 سانتيمتر كه ريشه دراز به قطر يك سانتيمتر و ساقه‌اي راست و استوانه‌اي شكل، به رنگ سبز نقره‌اي، گاهي مايل به قرمز و پوشيده از تارهاي ظريف و مايل به سفيد دارد. برگهاي آن داراي بريدگيهاي عميق و تقسيمات نامساوي و منتهي به نوك تيز به پهناي 3 تا 6 ميليمتر است. سطح فوقاني پهنك آن سبز رنگ ولي سطح تحتاني آن، مايل به سفيد پنبه‌اي است. كاپيتول‌هاي كوچك و متعدد آن شامل گل‌هايي به رنگ زرد مايل به قرمز و پوشيده از تارهاي سفيد پنبه‌اي است. ميوه‌ي آن، فندقه، استوانه‌اي شكل، صاف و منتهي به يك برجستگي مسطح در ناحيه راس است. خواص: از برنجاسف در موارد زير استفاده درماني به عمل ميآيد: تقويت معده-زياد كردن ادرار-تشنج-قاعدگي-كرم-صرع-سرگيجه-سوء هاضمه-دردهاي عصبي و ... محل رويش: در 20 كيلومتري جنوب اروميه-رامسر-گرگان-آذربايجان و ... ................................................................................................................
http://ice-popup.ir/ref:91
http://ice-popup.ir/user/signup/ref:91
شنبه 13 ارديبهشت 1393برچسب:اکلیل الجبل,اکسیر ترکی,آقطی سرخ,آقطی,اقحوان,افسنطین,افتیمون,آش انگور,آسه,اسپند,اسفرزه,اسطوخودوس,اسپرس,ازگیل,اذخر,ادونیس استفالس,ابوقرنین,گیاهان دارویی,داروی گیاهی,خواص گیاهان دارویی,, :: 17:4 :: نويسنده : amir
ابوقرنين
مشخصات ظاهري: ابوقرنين گياهي است آبزي كه برگهاي مواج، لوزي شكل، دندانه دار و منتهي به دمبرگ دراز دارد. برروي ساقه غوطه‌ور آن در آب، برگ‌هايي از نوع كاملا متفاوت و داراي پهنك منقسم به قطعات باريك و نخي شكل جاي دارد. گلهاي سفيد رنگ آن، به حالتي در وسط برگها ظاهر مي‌گردد كه كمي بالاتر از سطح آب ديده مي‌شود گفتني است با اينكه اين گياه، يكساله مي‌باشد ولي در بعضي نواحي به علت شرايط خاص محيط زندگي، به حالت چندساله نيز در ميآيد. پراكندگي آن بيشتر در مرداب‌ها، استخرهاي طبيعي، و به طور كلي آب‌هاي راكد يا نيمه راكد اغلب نواحي اروپا و آسيا است. خواص: ابوقرنين در موارد زير استفاده درماني قرار مي‌گيرد. محل رويش: سواحل درياي خزر (به خصوص درجاهايي كه آب دريا به حالت راكد با نيمه راكد در آمده‌اند) مازندران (مابين بابلسر و نوشهر)-مرداب ميان پشته بندر انزلي-آب‌هاي راكد گيلان-نواحي شمالي ايران و ... ........................................................................................ ادونيس استفالس
مشخصات ظاهري: ادونيس يا ادونس استفالس گياهي است علفي، يك ساله و يا دو ساله كه داراي ساقه‌اي به ارتفاع 20 تا 50 سانتيمتر است. ادونيس ريشه باريك دراز و برگ‌هايي با بريدگيهاي بسيار، نخي شكل وعاري از تار دارد، در ضمن لكه تيره رنگي در قاعده گلبرگ‌هاي آن ديده مي‌شود كه بهترين وسيله‌ي تشخيص اين گياه است. ميوه‌ي آن از فندقه‌هايي تشكيل مي‌يابد كه در مجموع ظاهر استوانه‌اي شكل پيدا ميكند. لازم به ذكر است كه با پرورش دادن اين گياه، نمونه‌هايي ديگري با گلبرگ‌هاي زياد، پرپر و به رنگهاي متفاوت به دست آمده است. گياه مزبور در مزارع، كنار جاده‌ها و مكان‌هاي مرطوب رشد ميكند و گلهاي زيباي آن كه رنگ قرمز خوني دارند، در ماههاي ارديبهشت تا مرداد ظاهر مي‌شوند. به ندرت نيز از نمونه‌هاي ديگر آن ممكن است گلهاي قرمز مايل به زرد پيدا كنند. خواص: ادونيس استفالس ادرار آور و تقويت كننده قلب مي‌باشد. همچنين از برگهاي آن به عنوان مدر و ملين و نيز از بين برنده سنگ كليه درماني به عمل ميآيد. در برخي مناطق از اين گياه براي درمان آب آوردن انساج استفاده مي‌نمايند. محل رويش: بلوچستان-شيراز-اطراف بوشهر-اصفهان-بروجرد-خرم‌آباد-در عمارلو گيلان-هفت تپه دزفول-ورامين-كرج-اطراف تهران و ... ......................................................................................... اذخر
نام‌هاي ديگر: خلال ماموني-تبن مكه-اذخر مكي-كاه مكه-گربه دشتي. مشخصات ظاهري: اذخر، گياهي چند ساله، داراي ساقه راست و به ارتفاع 30 الي 40 سانتيمتر است و چون برگهاي باريك و دراز، به وضع پرپشت دارد،به صورت بوته فشرده جلو ميكند. برگ هاي آن ظاهري باريك و دراز و منتهي به نوك تيز دارند. از مجموع سنبلك‌هاي آن، سنبله‌هاي درازي با ظاهر مشخص به وجود ميآيد. خواص: از اذخر در موارد زير استفاده درماني به عمل ميآيد: رماتيسم-دردهاي عصبي-تب-صرع كودكان-برونشيت و ... محل رويش: در ارتفاعات 2700 متري كوه جوپار كرمان-بلوچستان-قصرشيرين-صالح آباد و ... .........................................................................................
ازگيل
نام‌هاي ديگر: كونوس دار- سر-يني دنيا-كنس-زر-تورش سر-كوندوز و .... مشخصات ظاهري: ازگيل،درختچه و يا درخت كوچكي به ارتفاع 5 تا 6 متر است و اغلب جنگل‌هاي نواحي معتدله آسيا و اروپا مي‌رويد.درخت ازگيل، ساقه‌هاي خاردار، برگهاي بيضوي دراز، نوك تيز با دندانه‌هاي كوچك و گلهاي درشت، سفيد رنگ و گاهي صورتي دارد. ميوه‌اش كروي شكل مي‌باشد. خواص: از ازگيل در موارد زير استفاده درماني به عمل ميآيد: ورم روده-تقويت كننده اسهال‌هاي ساده-خونريزي‌هاي داخلي-زياد كردن ادرار-آفت-ورم مخاط گلو و ... محل رويش: قره داغ-اطراف تهران-دره چالوس-كجور-مازندران-بندر گز-دره تالار (بين قائم شهر و پل سفيد)-آذربايجان-اطراف رشت-لاهيجان-بندرانزلي-دامنه‌هاي جنگل حاجي امير در 28 كيلومتري شمال شرقي اردبيل و ... ......................................................................................... اسپرس
نام‌هاي ديگر: انوبروخيس-عرن مشخصات ظاهري: اسپرس گياهي است يك ساله، كه داراي گونه‌هاي مختلف مي‌باشد. اين گياه، برگهاي مركب از برگچه‌هاي متعدد بيضوي و نوك تيز و گل‌هايي به رنگهاي صورتي، سفيد، مايل به بنفش و ... دارد. طول ساقه‌هاي گونه‌هاي مختلف آن متفاوت بوده و بين 8 تا 60 سانتيمتر متغير است. ميوه‌اش نيام و محتوي دانه‌هاي صاف كروي يا كم وبيش مسطح است. خواص: از اين گياه بيشتر به عنوان زياد كننده تعرق استفاده به عمل ميآيد. محل رويش: آذربايجان-اروميه-لرستان-شهرستانك-البرز و ... ......................................................................................... اسطوخودوس
نام‌هاي ديگر: لاوند-خزامي و ... مشخصات ظاهري: اسطوخودوس، گياهي است بوته‌اي با ساقه‌اي منشعب و پوشيده از برگهاي باريك است.در انتهاي ساقه‌ها خوشه‌اي از گلهاي آبي رنگ مايل به بنفش مي‌رويد.ميوه‌ي آن فندقه است. اين گياه در ماههاي تير الي مرداد شروع به گلدهي ميكند. زادگاه اصلي اسطوخودوس قسمت شرقي مديترانه مي‌باشد و اغلب در باغ‌ها و مزارع كشت مي‌شود. به منظور استفاده دارويي از گياه مزبور، ساقه‌هاي گلدار آن را چيده و پس از آنكه گلها روي ساقه خشك شدند، آنها را جمع آوري نموده و به مصرف درماني مي‌رسانند. خواص: از اين گياه بيشتر در موارد، رماتيسم، بي‌خوابي، ضعف اعصاب و همچنين به عنوان تقويت كننده استفاده مي‌شود. در استعمال خارجي نيز از آن در شستشوها و كمپرس‌ها استفاده درماني به عمل مي‌آورند. محل رويش: آذربايجان-علمدار-كوه‌هاي ميانه-مرند-هشترود و ... ......................................................................................... اسفرزه
نام‌هاي ديگر: قارني ياروخ-برزقطوناء-اسپرزه-جشيشه البراغيث. مشخصات ظاهري: اسفرزه، گياهي است يك ساله به ارتفاع 10 تا 35 سانتيمتر كه برگهاي باريك، دراز، نوك تيز و مجتمع به وضع متقابل يا 3 تايي برروي ساقه دارد. گلهاي آن به وضع مجتمع در كناره برگهاي قسمت انتهايي ساقه، به صورت سنبله‌هايي واقع برروي پايه بلند ظاهر مي‌گردد، داراي براكته‌هاي باريك در قاعده گل آذين هستند و ميوه‌اش پوشينه، شكوفه، دو خانه و محتوي يك دانه كوچك و لغزنده و به رنگ قهوه‌اي در هر خانه است. خواص: از دانه اسفرزه بيشتر در موارد: نزله‌هاي مزمن، اسهال‌هاي ساده، التهاب كليه و مثانه و خونريزي ريه استفاده مي‌شود. از برگ آن نيز به عنوان التيام دهنده زخم و جراحات و همچنين به عنوان ملين استفاده مي‌شود. محل رويش: ماسه زارهاي ساحل درياي خزر-از بندرانزلي تا نوشهر-بم-كرمان-مسجد سليمان-ايلام-لرستان-در ارتفاعات 300 متري رودبار-دشت گرگان-آذربايجان و ... ......................................................................................... اسپند
نام‌هاي ديگر: عذبه-اسپند-غلفه الذئب-حرمل و ... مشخصات ظاهري: اسپند گياهي است علفي، پايا كه به ارتفاع 30 تا 40 سانتيمتر و حتي بيشتر نيز مي‌رسد. اسپند ظاهري بوته مانند، پربرگ، به رنگ سبز زيبا و برگ‌هايي با تقسيمات باريك، دراز و نامنظم دارد. گلهاي درشت و زيباي آن داراي 5 كاسبرگ باريك و 5 گلبرگ بزرگ به رنگ سفيد مايل به سبز است. ميوه‌اي آن،پوشينه و كروي مي‌باشد. خواص: از دانه اسپند بيشتر به ضدعفوني كردن هوا و همچنين به عنوان خواب آور، زياد كننده تعريق، دافع كرم و قاعده آور استفاده درماني به عمل ميآيد. محل رويش: نواحي باير و اطراف كوير-جاده تهران به قم-دامغان-سمنان- قزوين-كاشان-نيشاپور-بيرجند-گناباد-خراسان-سيستان-بلوچستان-بوشهر-كرمان-لرستان-تبريز-اطراف كرج و ... ......................................................................................... آسه
نام‌هاي ديگر: خولان-باكس ثرون مشخصات ظاهري: آسه، درختچه‌اي است به ارتفاع 2 تا 5 متر و داراي شاخه‌هاي فراوان كه برگهاي آن بيضوي دراز، نوك تيز و گلهاي آن به رنگ بنفش و واقع در كنار برگها است. ميوه گوشت دار و بيضوي دارد كه پس از رسيدن به رنگ قرمز يا نارنجي در ميآيد. آسه به حالت وحشي در منطقه وسيعي از اروپا، آسيا (از جمله ايران) و ... پراكنده شده است. خواص: در موارد زير از آسه، استفاده درماني به عمل مي‌آورند: زياد كردن ادرار-بي‌خوابي-يبوست-اخلاط-تشنج-سياه سرفه-سرفه‌هاي تشنجي-قاعدگي-بواسيرهاي خوني-آب آوردن انساج-تقويت نيروي جنسي-تقويت بينايي و ... محل رويش: نواحي خشك جنگل‌هاي حاشيه درياي خزر-كرمان-لرستان-خوزستان-جزيره خارك-در ارتفاعات 2000 متري يزد-بوشهر-بلوچستان و ... ......................................................................................... آش انگور
نام‌هاي ديگر: خوشه انگور-شر-عوسج-شجره الدكن-خرزل-اشنگور-الجاره-كلي كك و ... مشخصات ظاهري: آش انگور، درختچه‌اي است به ارتفاع 2 تا 3 متر كه به ندرت در شرايط مساعد به ارتفاع 6 تا 8 متر نيز مي‌رسد. شاخه‌هاي فراوان و متقابل آن، وضع بسيار نامنظم و كج و معوج، از بهترين وسيله تشخيص گياه به شمار ميآيد. شاخه‌هاي آش انگور خار دار است. برگهاي آن متقابل، دندانه‌دار، كرك، به طول 3 تا 6 سانتيمتر و حتي 13 سانتيمتر، به عرض 2 تا 5 سانتيمتر و داراي 3 تا 4 زوج رگبرگ كماني درا طراف رگبرگ مياني است. گل‌هايي كوچك به رنگ زرد مايل به سبز، دوپايه، مجتمع به تعداد نسبتا زياد وبه حالت فشرده در كناره برگها دارد. ميوه‌ي آن به بزرگي يك نخود و به رنگ سياه، پس از رسيدن كامل است. در داخل ميوه‌ي آن، درون شيره‌اي به رنگ قرمز مايل به سبز يا مايل به بنفش، 2 تا 4 دانه جاي دارد. خواص: از شيره آش انگور بيشتر در موارد: يبوست،( پرخوني)،زياد كردن ادرار، آب آوردن انساج و استفاده درماني به عمل ميآيد. محل رويش: جنگل‌هاي حسن بگلو آذربايجان-لاهيجان-خلخال-در ارتفاعات 2400 متري كلاردشت مازندران-پل زنگوله و ... ......................................................................................... افتيمون
نام‌هاي ديگر: شكوثا- شكوث-حماض الارنب مشخصات ظاهري: افتيمون، گياهي است علفي، يك ساله و پيچنده كه به حالت انگلي برروي عده‌اي از گياهان علفي به سر مي‌برد. نحوه‌ي تشخيص آن از گونه‌هاي مشابه به اين صورت است كه در نوع اصلي ساقه‌ها، ظريف، باريك، قابل انعطاف، صاف و منشعب مي‌باشند.گل های آن مايل به زرد و صورتي ديده مي‌شود. اواخر بهار تا پاييز زمان گل دادن افتيمون مي‌باشد. گلهاي آن مركب از قطعات پنج‌تايي و مجتمع و به وضع فشرده يا ظاهر كروي، در طول ساقه و در كنار فلس‌ها است. خواص: از افتيمون بيشتر در موارد زير استفاده درماني به عمل ميآيد: زياد كردن اشتها-صفرا-التيام و شستشوي زخم‌ها-اسكوربوت-يبوست-ضعف دستگاه هاضمه-دفع گازهاي روده و ... محل رويش: در 200 الي 500 متري كوه لاله زار-در 2900 متري كوه جوپار كرمان-جزيره قشم-جزيره هرمز-كازرون-بندرعباس-در 2600 متري شاه كوه اصفهان-در ارتفاعات 2400متري جنگل پل زنگوله-كندوان-شوش-كرج-همدان-اطراف تهران و ... ......................................................................................... افسنطين
نام‌هاي ديگر: كشوث رومي-دسيسه مشخصات ظاهري: افسنطين، گياهي است علفي، پايا به ارتفاع 40 تا 60 سانتيمتر و يا 100 سانتيمتر. برگ‌هايي متناوب با بريدگيهاي باريك و عميق تا حد رگبرگ مياني دارد ولي به نسبتي كه به فاصله‌ي برگ از قاعده ساقه دور باشد، بريدگي‌ها كمتر مي‌شود. سطح فوقاني و تحتاني برگ پوشيده از تارهاي فراوان است و چون ساقه و انشعابات آن نيز اين حالت را دارد، مجموعاً به رنگ خاكستري روشن با ظاهر كاملا مشخص جلوه مي كند. كاپيتول‌هاي آن كوچك، به تعداد خيلي زياد و داراي پهنايي بين 3 تا 4 ميليمتر با حالت آويخته است. ميوه‌ي آن فندقه، بسيار كوچك و داراي سطح صاف است. از همه‌ي قسمتهاي آن بوي تند به مشام مي‌رسد. خواص: از افسنطين در موارد زير استفاده درماني به عمل ميآيد: ضعف قلب-تب-زياد كردن ادرار-عدم امكان دفع خون قاعدگي-كرم-عفونت-تقويت دستگاه هاضمه-و قلب-آب آوردن انساج-ترشحات رحم-التيام زخم‌ها. محل رويش: خراسان-در 2200 متري آبگرم-در 1550 متري گردنه حيران 64 كيلومتري مشرق اردبيل-آستارا-گيلان-پل زنگوله-دره هراز و ... ......................................................................................... اقحوان
نام‌هاي ديگر: شجره مرين-منيات-كركاش و ... مشخصات ظاهري: اقحوان، گياهي است 2 و يا چندساله كه داراي ساقه‌اي به ارتفاع 30 تا 80 سانتيمتر است. برگ هايي نرم، به رنگ سبز روشن، منقسم به قطعات برگچه مانند و دندانه دار دارد. كاپيتول‌هاي آن مركب از دو نوع گل،يكي زبانه‌اي و به رنگ سفيد، واقع در حاشيه و ديگر لوله‌اي و به رنگ زرد و واقع در ناحيه وسط است و چون گلها پس از شكفتن،به صورت گل آذين ديهيم، در راس ساقه جلوه مي كنند، به اين خاطر منظره زيبايي را بوجود مي‌آورند. خواص: از اقحوان بيشتر در موارد زير استفاده درماني به عمل مي‌آورند. تقويت معده-تشنج-اسهال-قاعدگي-تب-عفونت-كرم-اختلالات دستگاه هاضمه-قولنج-نفخ-ضعف اعصاب-ترشحات مهبل-ميگرن-سردرد-نقرس-بيماري‌هاي رحمي با منشاء عصبي-هيستري-ضعف دستگاه گوارش و ... محل رويش: شيره كوه-شاه كوه-فيروز كوه-دامغان-اطراف كرج-قزوين-كوه دماوند-خراسان در 32 كيلومتري مشرق شهركرد-آذربايجان-در 1700 متري داماش در 1300 الي 3000 متري ارتفاعات كندوان-مازندران-جنگل لوه-گرگان و ... ......................................................................................... آقطي
نام‌هاي ديگر: پلم-پلخون-شون-شوند-خمان صغير-خاما آقطي- پليم. مشخصات ظاهري: آقطي، گياهي است علفي و به ارتفاع 1 تا 2 متر كه برگهاي آن داراي 5 يا 6 و گاهي 9 برگچه بيضوي دراز، نوك تيز و دندانه دار است. گلهاي مجتمع آن، رنگ سفيد مايل به گلي دارند و پس از رسيدن نيز به ميوه‌هاي كوچك، كروي و به رنگ سياه مايل به ارغواني تبديل مي‌گردند. از تمام قسمتهاي گياه مزبور بوي تند ونامطبوعي متصاعد مي‌شود، كه اين خود از مشخصه‌هاي مناسب براي تشخيص آن در منطقه مي‌باشد، زيرا بوي تند آن اطراف را فرا مي‌گيرد. پوست ساقه، ريشه، گل، ميوه و دانه اين گياه، داراي خاصيت درماني است ولي اگر به مقادير زياد مصرف گردند، موجب ايجاد ناراحتي مي‌گردد. خواص: از آقطي بيشتر در موارد زير استفاده به عمل ميآيد: زياد كردن ادرار-يبوست-بيماري‌هاي پوستي-زياد كردن تعريق-التهاب بافت‌ها-استسقاء-ورم مفاصل-گلو درد و ... محل رويش: بندرگز- مازندران-(دره هراز) در 1000 متري كوهرنگ-گيلان-قزوين-اطراف كرج-سواحل درياي خزر و ... ......................................................................................... آقطي سرخ
مشخصات ظاهري: درختچه‌اي است به ارتفاع 2 تا 4 متر و داراي ظاهري زيبا كه برگهاي آن مركب از 5 يا 7 برگچه دندانه دار با دمبرگ فرعي كوتاه و ظاهر بيضوي دراز است. گل‌هايي به رنگ سفيد مايل به سبز و مجتمع به صورت خوشه‌هاي بسيار منشعب دارد و چون اين برگها قبل از پيدايش در گياه ظاهر مي‌شوند، منظره آن زيبا مي‌شود. از مجموعه‌هاي گلهاي آن بوي ملايمي به مشام مي‌رسد. ميوه آن كه در اواخر تابستان به مرحله كامل رسيدن مي‌رسد-رنگ قرمز مرجاني و بسيار زيبا دارد. خواص: از شيره ميوه آقطي سرخ بيشتر به عنوان زياد كننده عرق استفاده مي‌گردد. محل رويش: آقطي سرخ به حالت خودرو در دشتهاي نواحي مختلف، مخصوصاً دامنه‌هاي منتهي به جنگل‌هاي وسيع رشد ميكند. در ايران معمولاً اين گياه را پرورش مي‌دهند. ........................................................................................
اكسير تركي
نام‌هاي ديگر: وج-عود الوج مشخصات ظاهري: اكسير تركي، گياهي علفي و داراي برگ‌هايي كم و بيش شبيه برگ زنبق است. اين گياه ریزوم افقي و استوانه‌اي شكل دارد كه در سطح فوقاني آن اثر برگهاي ازبين رفته ولي در سطح تحتاني،ريشه‌هاي متعدد ديده مي‌شود. برگهاي آن متناوب، غلاف دار، باريك و دراز، به طول 50 تا 60 سانتيمتر و داراي 2 لبه نسبتا تيز مي‌باشند. گلهاي نر و ماده داشته و به رنگ زرد و مجتمع به صورت سنبله مخصوص دارد. هرگل آن 6 پرچم و يك مادگي با كلاله بدون پايه دارد كه پوششي مركب از قطعات 6 تايي، آنها را از خارج فرا مي‌گيرد. ميوه‌اش پوشينه، داراي سه سطح مشخص و محتوي سه دانه و محصور در كاسه گل است. خواص: اكسير تركي محرك، مقوي و ضد نزله مي‌باشد. همچنين در موارد زير نيز مورد استفاده درماني قرار مي‌گيرد: سوء هاضمه-ضعف دستگاه گوارش- زياد كردن ادرار-زياد كردن تعريق-نقرس-كم خوني-زردي-خونريزي بيني-خونريزي‌هاي رحم-درد كليه-نرمي استخوان-التهاب و بيماري‌هاي كبدي. محل رويش: اكسير به صورت خودرو در كنار رودخانه‌ها و جريان‌هاي آب رشد ميكند به اين خاطر اين گياه در اكثر نواحي ايران بخصوص در بلوچستان و نواحي غرب ديده مي‌شود. ......................................................................................... اكليل الجبل
نام‌هاي ديگر: رومارن-اكليل كوهي-حصالبان مشخصات ظاهري: اكليل الجبل گياهي است پايا، بسيار معطر و داراي ساقه‌هاي چوبي به ارتفاع 50 سانتيمتر الي 1 متر كه برگهاي متقابل با كناره برگشته، باريك و دراز، نوك تيز و نسبتا خشن دارد. سطح فوقاني پهنك برگ آن نيز به علت فاقد بودن تار،بهرنگ سبز ولي سطح تحتاني آن، بر اثر پوشيه بودن از كرك به رنگ تقريبا سفيد است. گلهاي آن رنگ آبي روشن و گاهاً سفيد دارد و در قسمت داخلي آن، لكه كوچك و بنفش رنگ ديده مي‌شود. خواص: از اكليل الجبل در موارد زير استفاده مي‌كنند: زياد كردن ادرار-تشنج- صفرا-تقويت معده-التيام زخم‌ها-بيماري‌هاي كبد-يرقان-ضعف عمومي-خستگي مفرط-بي‌حالي در دوره نقاهت-نزله‌هاي مزمن-آسم-سياه سرفه-سرفه‌هاي تشنج آور-آب آوردن انساج-ميگرن-تپش قلب-سرگيجه-ترشحات مهبلي-قطع قاعدگي-سوء هاضمه و ... محل رويش: اكليل الجبل به خاطر داشتن برگهاي سبز دائمي و زيباي خاص در اكثر نقاط ايران پرورش داده مي‌شود. در برخي مناطق از جمله آذربايجان نيز به طور خودرو رشد ميكند. .........................................................................................
http://ice-popup.ir/ref:91
http://ice-popup.ir/user/signup/ref:91
درباره وبلاگ
  به وبلاگ من خوش آمدید امیدوارم مطالبی رو که در این وبلاگ قرار میدم براتون مفید باشه و از انتخابتون ممنونم...  موضوعات
آرشيو وبلاگ
پیوندهای روزانه
پيوندها
|
|||||||||||||||
 |
|||||||||||||||
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
